Pensilvanya’dan parmak uzatıp Ankara’nın burnu karıştırılmaz!

Ä°ÅžTE O YAZI:

Siyasetçilerin yargı kararı, yargıçların da siyasi karar vermesini beklemek alışkanlığımızı yadırgamayalım.

Neticede kendilerini “Dini cemaat” olarak sunanların devlet içinde paralel devlet kurmak için örgütlendiÄŸini görmedik mi? Bunun gibi “Sivil Toplum Örgütleri”nin üniformalı ve üniformasız kökten devletçilerle iÅŸbirliÄŸi yaptıklarına da tanık olmadık mı?

Hatta darbe döneminde “Silahlı Kuvvetler de bir sivil toplum örgütüdür” diyen siyasi parti sözcülerini de dinlemedik mi? (...)

Åžimdi rahmetli olan ve yüksek yargıda önemli görevler üstlenen bir yakınım vardı... Ä°lk kez dede olduÄŸunda bebek torununu kucağına almış... Bebek de, elini dedesinin yüzüne götürmüÅŸ ve minik parmağını dedesinin burun deliÄŸine sokmuÅŸ.

Bunun üzerine, hukuk anlayışı hücrelerine kadar sinmiÅŸ olan dede, bebeÄŸin anlayıp anlamamasına aldırmadan ona “Yetki” konulu ilk dersini vermiÅŸ.

BebeÄŸin parmağını tutmuÅŸ ve ona kendi parmağını göstermiÅŸ,

- Bak bebek, bu benim parmağım, bu senin parmağın. Bu senin burnun bu benim burnum... Sen kendi parmağını ancak kendi burnuna sokabilirsin. Ben de benim parmağımla sadece kendi burnumu karıştırabilirim, demiş.

Ders herkese 

lazımdır

Yargıdan siyaset, siyasetten yargı bekleyenleri de kucağına oturtup onlara bu tür bir ders verecek bir dede bulsak ne iyi olurdu... Bu arada bir baÅŸka dede de kafaları karışık olanları kucağına oturtup “Bak yavrum burası Ankara burası Pensilvanya... Bunların haritada birbirine yakın görünmesine aldanma...

Pensilvanya’dan parmağını uzatıp Ankara’yı karıştırman mümkün deÄŸildir” diyerek bu kafası karışıklara da derslerini verseydi.

MEHMET BARLAS / SABAH